نگاهی به چند همسران آمریکا و پیشینه ی مورمون ها
ادیان پدیده های تاریخی، امّا زنده ی عرصه ی فرهنگ بشری اند، بسیار هم زنده اند. همه ی ادیان از تکافوی ادلّه برای باورمندان خود برخوردارند و هیچ دین و آیین و سنت مقدسی در سراسر زمین، نمی تواند بدون توجیه کافی روانی و روحی و ذهنی، از سوی باورمند به ورزه درآید و مراسم و مناسکش اجرا شود.
امّا و امّایی بس مهم: می دانیم که بشر بعنوان کودک محصور در شرایط ژنتیکی و زیست محیطی و فرهنگی فعلی خود (شرایط جغرافیایی و تاریخی جاری)، امکان انتخاب چهار چیز را ندارد و تاثیرات یک یک این چهار ویژگی را تا آخر عمر با خود یدک میکشد، هر چند با اراده ی خود بخواهد بر آنها غلبه کند:
1- پدر ومادر
2- زبان مادری
3- وطن مالوف
4- دین و آیین
- آخرین کلمات و دردآمیز ترین ناله ها در لحظات "بی خودی" فقط به زبان مادری بیان می شود، هر چند که ده ها سال به آن سخن نگفته باشی.
- لحظه لحظه ی ساعات خلوت هر مهاجری، بشکلی گریز ناپذیر، با فلاش بک های سریع و با ارجاع به خاطرات پر رنگ و کم رنگ دوران کودکی در وطن مالوف آکنده است.
- و در آخر، تصوراتی که از جهان و هستی و چیستی های آن، در ذهن هر کسی شکل می گیرد، کاملا متاثر از آموخته های دینی ایست که با لالایی و شیر مادر به کام جان کودکی او ریخته شده است، هر چند در بزرگسالی بخواهد بر خلاف جریان آب شنا کند و راهی دیگر در پیش گیرد.
و در این میان تاثیرگذار ترین پدیده، آموزهها و مناسک و مراسم و آداب دینی ایست که به کودکان آموخته می شود و به این ترتیب، پدران و مادران، بر اساس دستورات مقدس و واجب آیین خود، تمامیت حیات شخصیتی- فرهنگی خود را با انتقال دین خود به کودکشان، تداوم می بخشند و به این ترتیب چرخه ی حیات آیین و گروه آیینی، پیوسته تکرار می شود.. در دنیای معاصر، کم هستند پدران و مادرانی که به شکل دیگری برخورد کنند.
مورمون ها و جماعت انشعابی از آنان که در مقاله ی مجله ی نشنال جئوگرافیک (American Polygamists, May, 2010) آمده اند، گویای همین قصه اند.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home